De eerste weken
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne&Kaspar
27 September 2013 | Saudi Arabië, Riyad
Hallo allemaal,
Hierbij een kort verslagje van onze eerste weken in Riyadh!
Inmiddels zijn de eerste colleges geven, is er geborreld op een compound, zijn we naar verschillende restaurants geweest (Turks, Italiaans, Japans), hebben we geshopt in de Kingdom Tower Mall (met een gehele verdieping alleen voor vrouwen!) en de IKEA en is het eerste ambassade feestje achter de rug (top!).
Het huis is gevuld met nuttige en minder nuttige accessoires en is nu meer echt ons huis geworden. Een volledige verhuizing van de woonkamer naar de gastenslaapkamer en de aanschaf van lekker veel planten hebben daar veel aan bijgedragen.
Ook ons eerste contact met de medische wereld hier is goed verlopen; we hebben een ‘medische keuring’ gehad voor ons Iqama (wat een X-ray en afname van 1 buisje bloed in een aftandse kliniek inhield) en Kas heeft zonder problemen bij de apotheek een 3-weekse antibiotica kuur gekregen voor zijn nog net voor vertrek in Nederland opgelopen Lyme’s disease. Gelukkig hebben we hier geen teken, alleen heel veel motmuggen (bah).
Het werken hier bevalt tot nu toe ook prima. We hebben 2 soorten internet en hoewel beiden hun nadelen hebben, kan Kaspar er goed mee uit de voeten en kan hij zijn werk tot nu toe vrijwel probleemloos uitvoeren.
Ik ben vooral bezig met het ‘on-the-go’ in elkaar zetten van het eerste blok voor de tweedejaars studenten. Dat betekent veel literatuur bij elkaar knippen en plakken (ze hebben hier geen studieboeken), practica opdrachten in elkaar zetten en colleges voorbereiden. Al met al best veel werk, ik zit tot nu toe regelmatig tot ’s avonds laat door te werken om alles op tijd af te krijgen.
Het geven van de colleges en het contact met de studenten is erg leuk. Ik was van te voren gewaarschuwd dat het niveau veel lager zou liggen dan in Nederland en dat ‘verwachtingsmanagement’ heeft geholpen, want het valt me tot nu toe alles mee. Wel vind ik het niveau van het Engels behoorlijk laag, vooral de schrijfvaardigheid. Maar, de studenten werken hard en zijn tot nu toe erg beleefd. Al is dit vooral te danken aan de drilinstructie van mijn collega’s van vorig jaar, want de eerstejaars zijn duidelijk nog wat minder goed ‘opgevoed’.
Verder is ook het leven hier tot nu toe prima vol te houden. We zijn nog wel wat aan het kuchen en snotteren vanwege de airco, maar de droge lucht is verdreven. Ook is het wat minder warm (37°C ipv 47°C) en dat is eigenlijk wel een aangename temperatuur. Ik denk dat we het in de winter nog wel eens koud zouden kunnen gaan krijgen! Het dragen van abaya en hoofddoek went snel en ervaar ik niet als vervelend. Wel een gek idee dat de leerlingen en PNU medewerkers die ik dagelijks op de universiteit zie en spreek daarbuiten volledig gesluierd gaan. Ik kan die link tussen die zeer normale meiden daar binnen en de volledig gesluierde vrouwen buiten nog steeds lastig leggen.
Van veel vrijheidsbeperkingen hebben we tot nu toe ook nog niet heel veel gemerkt, al zijn die er natuurlijk wel. En wat we waarschijnlijk het meeste gaan missen (ik in ieder geval wel), is dat je niet even lekker naar buiten kunt, een stukje wandelen of kajakken, bos of strand of zelfs een park. Frisse buitenlucht zeg maar. Maar daar gaan we dan maar extra van genieten als we weer in NL zijn!
Tot de volgende blog!
Liefs, Anne en Kaspar
Hierbij een kort verslagje van onze eerste weken in Riyadh!
Inmiddels zijn de eerste colleges geven, is er geborreld op een compound, zijn we naar verschillende restaurants geweest (Turks, Italiaans, Japans), hebben we geshopt in de Kingdom Tower Mall (met een gehele verdieping alleen voor vrouwen!) en de IKEA en is het eerste ambassade feestje achter de rug (top!).
Het huis is gevuld met nuttige en minder nuttige accessoires en is nu meer echt ons huis geworden. Een volledige verhuizing van de woonkamer naar de gastenslaapkamer en de aanschaf van lekker veel planten hebben daar veel aan bijgedragen.
Ook ons eerste contact met de medische wereld hier is goed verlopen; we hebben een ‘medische keuring’ gehad voor ons Iqama (wat een X-ray en afname van 1 buisje bloed in een aftandse kliniek inhield) en Kas heeft zonder problemen bij de apotheek een 3-weekse antibiotica kuur gekregen voor zijn nog net voor vertrek in Nederland opgelopen Lyme’s disease. Gelukkig hebben we hier geen teken, alleen heel veel motmuggen (bah).
Het werken hier bevalt tot nu toe ook prima. We hebben 2 soorten internet en hoewel beiden hun nadelen hebben, kan Kaspar er goed mee uit de voeten en kan hij zijn werk tot nu toe vrijwel probleemloos uitvoeren.
Ik ben vooral bezig met het ‘on-the-go’ in elkaar zetten van het eerste blok voor de tweedejaars studenten. Dat betekent veel literatuur bij elkaar knippen en plakken (ze hebben hier geen studieboeken), practica opdrachten in elkaar zetten en colleges voorbereiden. Al met al best veel werk, ik zit tot nu toe regelmatig tot ’s avonds laat door te werken om alles op tijd af te krijgen.
Het geven van de colleges en het contact met de studenten is erg leuk. Ik was van te voren gewaarschuwd dat het niveau veel lager zou liggen dan in Nederland en dat ‘verwachtingsmanagement’ heeft geholpen, want het valt me tot nu toe alles mee. Wel vind ik het niveau van het Engels behoorlijk laag, vooral de schrijfvaardigheid. Maar, de studenten werken hard en zijn tot nu toe erg beleefd. Al is dit vooral te danken aan de drilinstructie van mijn collega’s van vorig jaar, want de eerstejaars zijn duidelijk nog wat minder goed ‘opgevoed’.
Verder is ook het leven hier tot nu toe prima vol te houden. We zijn nog wel wat aan het kuchen en snotteren vanwege de airco, maar de droge lucht is verdreven. Ook is het wat minder warm (37°C ipv 47°C) en dat is eigenlijk wel een aangename temperatuur. Ik denk dat we het in de winter nog wel eens koud zouden kunnen gaan krijgen! Het dragen van abaya en hoofddoek went snel en ervaar ik niet als vervelend. Wel een gek idee dat de leerlingen en PNU medewerkers die ik dagelijks op de universiteit zie en spreek daarbuiten volledig gesluierd gaan. Ik kan die link tussen die zeer normale meiden daar binnen en de volledig gesluierde vrouwen buiten nog steeds lastig leggen.
Van veel vrijheidsbeperkingen hebben we tot nu toe ook nog niet heel veel gemerkt, al zijn die er natuurlijk wel. En wat we waarschijnlijk het meeste gaan missen (ik in ieder geval wel), is dat je niet even lekker naar buiten kunt, een stukje wandelen of kajakken, bos of strand of zelfs een park. Frisse buitenlucht zeg maar. Maar daar gaan we dan maar extra van genieten als we weer in NL zijn!
Tot de volgende blog!
Liefs, Anne en Kaspar
-
27 September 2013 - 14:27
Klara:
Fijn om weer te lezen hoe het met jullie gaat! Kaspar, beterschap en succes met je kuur! Wel fijn dat je internet goed genoeg is om gewoon goed te kunnen werken.
En was de gastenslaapkamer zo groot of de woonkamer zo ongezellig? Cool dat jullie het gewoon verbouwd hebben :-)
Wat is een iqama trouwens?
Veel succes met al het werk en veel plezier met nieuwe vrienden maken! -
28 September 2013 - 08:52
Agneet:
Leuk!!!! -
28 September 2013 - 15:42
Tim:
Anne, op die foto's, ben jij degene die het meest rechts loopt? Je bent echt heel moeilijk herkenbaar...
Ik hoop dat Kaspar niet te lang last heeft van de Lyme. Dat schijnt nogal te variëren van persoon tot persoon.
-
28 September 2013 - 21:34
Anne&Kaspar :
@Klara: Ja, de gastenkamer was iets groter dan de woonkamer en is een stuk lichter/gezelliger. Ik zal binnenkort even een foto maken van hoe het nu is! En een iqama is de Saoedische verblijfsvergunning.
@Tim: Ja, ik loop helemaal rechts, goed gespot! Het is soms inderdaad best lastig om elkaar te herkennen, vooral in een overvolle IKEA ;-) Gelukkig zie je bij ons altijd het gezicht en ook wel een stukje haar (omdat we nog te onhandig zijn met hoofddoeken omknopen en ze dus steeds losgaan) en je herkent elkaars abaya's (en we zijn hier nogal lang, vooral Margje :-)). Maar hoe die Saoedische vrouwen dat onderling doen.. geen idee!
Kas heeft verder nergens last van, maar de echte klachten komen ook meestal pas langere tijd na de beet, als de bacterie zich door je hele lichaam heeft verspreid. Hopelijk hebben we dat nu voorkomen.
-
30 September 2013 - 22:58
Lenij:
Liev Anne en Kaspar Fijn om te lezen dat de eerste weken goed zijngeweesten het is wel een andere wereld We hopen kas dat je geen verdere problemen van de teek zult hebben ,maar je was er snel bij Geniet van alle leuke dingen en hartelijk groeten van Jan en lenij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
